موضع گيري در برابر گناه

از نظر قرآن، هر کسي نه تنها بايد نسبت به گناه دوري ورزد و گناهي مرتکب نشود، بلکه نسبت به گناه ابراز تنفر داشته و بيزاري را نشان دهد و حتي در برابر گناه ديگران موضع گيري مي کند و واکنش بر پايه مراتب امر به معروف و نهي از منکر نشان مي دهد.

خدا تنها راه رهايي از خسران و زيان ابدي را ايمان و عمل صالح در کنار توصيه ديگران به حق و صبر دانسته است(سوره عصر)؛ پس بايد در قالب امر به معروف و امور نيک و پسنديده عقلي و نقلي و نهي از منکرات و زشتي ها و ناپسنديده ها ، موضع گيري داشته باشد.

خداوند در برخي از آيات قرآني از مومنان مي خواهد تا نسبت به برخي از امور مانند بدگماني نسبت به ديگران اجتناب کند: مثلا مي فرمايد: اجْتَنِبُوا كَثيراً مِنَ الظَّنِّ؛ از بسياري از ظنون و گمان ها اجتناب کنيد؛ زيرا برخي از گمان ها، گناه است که همان بدگماني و سوء ظن است.(حجرات، آيه 11)

اجتناب از واژه جنب است. جنب يعني کنار و طرف ديگر و کنارگيري. به اين معنا که شما يک طرف و گناه يک طرف ديگر است.  اين موضع گيري در قالب کناره گيري هم نسبت به گناهي است که خود شخص در معرض آن قرار مي گيرد و هم نسبت به گناه ديگران است.