مسابقه دشوار آخرت

از نظر قرآن دنيا محل مسابقه مردمان است تا هر کسي در سرعتي به جايي برسد که بر همگان پيشي گيرد و در صف برندگان قرار گيرد و جوائز نفس را از دست خداي رحمان رحيم بگيرد و ديگر مسابقه دهندگان که سرعت گرفتند ولي اول نشدند، جوايز ديگري از هشت بهشت را به فوز برندگي ببرند.

خداوند در آيات قرآني هم بر سرعت و شتاب تاکيد دارد و هم بر سبقت جويي و پيشگامي؛ يعني حتي پيش از آن که ديگري به فکرش برسد کار خيري بکند، شما فکرش را کرده و کار را کرده باشيد.

خداوند مي فرمايد: وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ ؛ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ؛ وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ؛ و براى نيل به آمرزشى از پروردگار خود و بهشتى كه پهنايش به قدر آسمانها و زمين است و  براى پرهيزگاران آماده شده است، بشتابيد؛ همانان كه در فراخى و تنگى انفاق مى كنند و خشم خود را فرو مى ‏برند و از مردم در مى‏ گذرند و خداوند نكوكاران را دوست دارد ؛ و آنان كه چون كار زشتى كنند يا بر خود ستم روا دارند خدا را به ياد مى ‏آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‏ خواهند و چه كسى جز خدا گناهان را مى ‏آمرزد و بر آنچه مرتكب شده‏ اند با آنكه مى‏ دانند كه گناه است پافشارى نمى كنند. (آل عمران، آيات 133 تا 135)

در اين آيات گفته شده که چگونه بايد شتاب و سرعت گرفت؛ اما مرد آن است که پيشگام در خيرات باشد و پيش از همه اقدام و عمل کند: فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ؛ پس در كارهاى نيك بر يكديگر پيشى گيريد.(آل عمران، آيه 148؛ مائده، آيه 48)

 براي سرعت و سبقت جويي نبايد آرام نشست، بلکه بايد آن قدر سرعت و سبقت گرفت که به نفس نفس افتاد. خداوند مي فرمايد: وَ فِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ؛ در اين بهشت هاي الهي و نعمت هايش مشتاقان بايد چنان بر يكديگر پيشى گيرند که به نفس نفس بيافتند.(مطففين، آيه 26)

وقتي اسبان در مسابقه سرعت مي دويدند تا از هم ديگر پيشي گيرند چنان به نفس نفس مي افتند که صداهاي نفس هايشان شنيده مي شود. کسي که در مسابقه دو شرکت مي کند اين گونه است. اين آيه مي خواهد بگويد براي اين که سرعت و سبقت به نهايت برسد بايد چنان باشد که به نفس نفس بيافتيد؛ زيرا مقامات عالي هشت بهشت جز به تنافس و پيشي گرفتني دست نمي يابد که انسان را به نفس نفس نياندازد. گمان نکنيد با مسابقه و سرعت معمولي مي توانيد به اين بهشت ها و نعمت هايش برسيد. بايد چنان همانند اولياي مقرب از معصومان(ع) سرعت و سبقت بگيرد که به نفس نفس بيافتيد. پس به سوي کارهاي خير با سرعت تمام و پيشگامي کمال ‌نفس‌زنان حرکت کنيد.